BACK TO THE EIGHTIES
Regelmatig laat Mo je meegenieten met haar belevingen in Zuid-Frankrijk. Zij is daar op sabbatical met haar gezin.
“Ahhhh… een computer !”, roept de Franse buurman enthousiast terwijl hij onze woonkamer binnenstapt. Vervolgens begint hij heel trots te vertellen dat hij thuis ook een computer heeft staan in verband met zijn werk. Ik kijk hem 1 seconde een beetje verbaasd aan, maar weet me snel te herpakken. “Ja, ik heb ook voor mijn werk een computer”, mompel ik voorzichtig. Mijn buurman knikt instemmend en ik voel een band.
In Nederland zou echt niemand een opmerking maken over mijn computer (ja, misschien dat het een oud bakbeestje is…..) maar in Zuid-Frankrijk is het geen standaard dat je thuis een desktop hebt. Ze zijn gewoon nog niet zo digitaal. Ook zijn hier bijvoorbeeld de smartphones niet vergroeid met hun eigenaren. Komt misschien omdat het bereik niet overal optimaal is tussen de bergen, maar ook zeker omdat men er hier gewoon minder aan hecht. En ik moet eerlijk zeggen, als ik nu even terug ben in Nederland, dan valt het me echt op hoeveel iedereen met zijn telefoon bezig is. In de trein, in restaurants en op straat zijn hele volksstammen in de ban van hun mobieltje. Ik geef het direct toe, ik ben er ook niet vies van, maar het is duidelijk dat hier in Zuid-Frankrijk de telefoon een veel kleinere rol speelt.
Best apart, die tegenstellingen aan de Côte. Want aan de ene kant kan het hier nogal mondain zijn, vooral als tijdens het zomerseizoen de rich & famous op bezoek is, maar aan de andere kant heb je soms het gevoel dat je 3 decennia teruggaat in de tijd. Prettige bijkomstigheid is dat alles ook wat rustiger aan kan; je hoeft niet 16 uur per dag bereikbaar te zijn. Hier nemen ze bijvoorbeeld rustig een paar weken de tijd om te reageren op een e-mail. Áls ze überhaupt al reageren. Wat een contrast met ons kikkerlandje…..
Ook op andere fronten is het hier een beetje ‘memory lane’. Ken je die ouderwetse cheques nog, die vroeger ook vast wel te pas en te onpas door je moeder werden uitgeschreven? Nou, na enige aarzeling hebben we toch maar ons eigen setje aangeschaft. Want de hele Zuid-Franse economie draait nog altijd op chequeboekjes als het erop aankomt. En het is toch best zielig dat je kinderen niet aan het schooleten kunnen meedoen omdat pa en ma geen cheques hebben!
Over school gesproken: denk maar niet dat ze hier aan digiboards, i-pads en digitale hulpprogramma’s doen. Nee joh, hier wordt nog les gegeven op een schoolbord met piepende krijtjes. Gewoon old skool netjes (met schoonschrift) het huiswerk overschrijven van het schoolbord in je schriftje en dan lekker thuis oefenen.
Kortom, het kan er best een beetje ouderwets aan toe gaan en soms voel ik mij weer even terug in de periode dat Madonna haar grootste hits had. In de jaren ’80 werden in Nederland onbekenden immers ook standaard met ‘u’ aangesproken en mochten oude vrouwtjes voor bij de bakker. Het ging er allemaal wat liefelijker en minder snel aan toe. En eerlijk gezegd vind ik deze Franse eighties spirit helemaal niet erg. Sterker nog: I love it!
Bisou,
x Mo
ps: op het Instagram-account van Forever 39 vind je regelmatig nieuwe foto’s van de sabbatical van Mo.
Wil je minder rimpels? Of dikker haar? Begin dan van binnenuit met het stimuleren van de collageenaanmaak. Klik hier voor meer informatie.
